Men oh men, ik moet eraan geloven. Ik zit nu gewoon thuis en dat zat ik eigenlijk al maar als je corona (Wuhan flu) hebt, dan is het dubbel dubbel. Ik heb er echt genoeg van, ik ben corona moe en ik denk dat het voor het overgrote deel van de wereldbevolking geldt. Met ingang van vandaag heb ik mij toch maar ziekgemeld. Tja, werken gaat niet. Ik heb mijn kop er niet bij. Gelukkig kan ik wel schrijven dus daarom deze blog.
Ik start dit bericht al met; het begint met kleine stapjes…
Weet je waarom? Ik word teruggeworpen naar de rust omdat mijn lichaam niet goed meewerkt. Ik moet het met minder energie doen. En ik ga bedenken wat en hoe ik dingen ga doen. Dat is een belangrijke les. Het leven bestaat uit allemaal levenslessen dus wat leer ik hiervan? Met kleine stappen kom je uiteindelijk ook verder. Stilstand brengt achteruitgang. En daar word ik niet vrolijk van. Dus hup aan het werk en opschrijven en plannen hoe ik het ga aanpakken.
Nog even over kleine stappen. Vooral het woordje ‘klein’, vind ik opvallend. Ik zal het proberen uit te leggen. Waarom klein heel belangrijk is. Het doet mij denken aan een gelijkenis van Jezus over het mosterzaad. Dat is het kleinste zaad wat er bestaat. En Hij vergelijkt het met het Koninkrijk van God. Bijzonder niet? Dat kleine zaad lijkt misschien niet zo imposant maar de boom die eruit groeit wel. Ik vind dat echt zo mooi. Kleine dingen, kleine stappen, kleine kinderen, enzo kunnen heel effect hebben als ze groter groeien. Ken je die uitspraak: wie het kleine niet eert is het grote niet weert. Een ouderwets gezegde maar oh zo waar. Onderschat het kleine niet.
Neem kleine stappen maar verlies het doel niet uit het oog. Dan kom je er echt wel! Wees blij met het kleine wat je hebt en zorg er goed voor. Het zal groter groeien, dat is een natuurlijke wet. Als ik erover nadenk geeft het mij hoop en verwachting. En dan heb ik weer perspectief. Yes! Het komt allemaal goed!